Ambergris Cay in een golfkarretje

Wanneer je nog nooit van de Turks & Caicos Islands gehoord hebt dan ken je Ambergris Cay al helemaal niet, een van de kleinere afgelegen eilandjes van de TCI.
Een private island met een forse landingsstrip en iguana’s zo groot als poezen (mini Jurassic Park). Je rijdt er in golfkarretjes rond over brokkelige paadjes. Geen golfcourse te bekennen trouwens. Mijn vreugde begon toen ik de uitermate smaakvol ontworpen bewegwijzering zag langs die paadjes. Het eerste teken dat hier toch wat ‘rijks’ aan de hand was. Duidelijk door een Engelse ontwerper gemaakt. Laag bij de grond waren organisch afgesleten stukken hout met een roestig reuzenscharnier aan een grote steen bevestigd. Het scharnier bepaalde zo in welke richting het bord wees.  De borden kunnen laag, want de vegetatie is laag en in de karretjes zit je ook dicht bij de grond. Op die manier tast je het beeld van de natuur niet aan en weten de iguana’s ook waar ze heen moeten. De typografie was netjes ‘level’ uitgefreesd in het houten bord: een fijntjes gespatieerde Caslon Bold (volgens vriend typograaf van Baar), upper en lower case, zacht zwart ingekleurd voor de hoofdattractie, en eronder, in naturel gefreesd, hoe­veel afstand het daarnaartoe was. Sommige borden vertelden nog iets extra’s in roestrood zoals ‘hoogste punt’ of ‘restaurant’. Het eiland is tamelijk vlak, dus men is trots op een hoog punt. En er is - jippie - één restaurant.
We gaan er cottages bouwen en een ‘floating spa’, dus nu hoop ik dat vriend van Baar daar de borden voor mag ontwerpen in precies dezelfde stijl. Of - nog leuker - dat we samen de ontwerper ervan mogen ontmoeten. Vast een mooie ouwe gek in het walhalla van de typografie, Engeland.